మొదటి అడుగు
మొదటి అడుగు
“నిజమైన అద్వితీయదేవున్ని విశ్వసించాలి“ [Blieve in the One true God]
సృష్టికర్త అయిన నిజదేవుడు సృష్టికి అతీతమైనవాడు మరియు సృష్టికి వేరైనవాడు. దేవుడు (אֱלֹהִ֑ים/Θεὸς/الله/God/) అన్న పదం అన్ని సమయాలలో సృష్టికర్తనే సూచించనవసరం లేదు. ఆ పదాన్ని ఉపయోగించిన వ్యక్తి లేక గ్రంథము యొక్క దృష్టిపథంలో వున్న భావం మరియు గ్రహింపులే ఆ సందర్భములో ఆపదం సూచిస్తున్నదాన్ని నిర్వచించగలవు.
‘ఏకైక దేవుడు’ అని పేర్కొన్నప్పటికి అది నిజదేవున్ని గురించి చెప్పబడిన మాట కానవసరము లేదు. ఏకదేవుడు/ఏకైకదేవుడు/ఒకేదేవుడు/ఒక్కదేవుడు వంటి పదజాలము అబద్ద దేవునికి లేక లేనిదేవునికి అంటే కేవలము మాటలకు ఊహలకు మాత్రమే పరిమితమైన దేవునికి కూడా వాడబడుతున్నాయి ఈనాటి ధార్మిక ప్రయత్నాలలో. ఈ అత్యంత ప్రమాదకరమైన కారణాన్నిబట్టి నిజమైన అద్వితీయదేవున్ని మాత్రమే గుర్తించి విశ్వసించగలగాలి.
నిజదేవుడు నిత్యుడు (Eternal), అనంతుడు (Infinite), స్వయంభవుడు (Self-Existent) మరియు అద్వితీయుడు (One). ఇవి దేవుని యొక్క తాత్విక గుణలక్షణాలుగా (Philosophical Attributes) చెప్పుకోవచ్చు. ఈ గుణలక్షణాలలో ఏది కొదవైనా అలాంటి దేవుడు నిజదేవుడు కాదు అన్నది సుస్పష్టం!
పరిపూర్ణమైన పరిశుద్ధత (Holiness), న్యాయం/నీతి (Justice/Righteousness), మరియు ప్రేమ (Love) అన్నవి నిజదేవునికి వున్న నైతిక గుణలక్షణాలు (Moral Attributes). ఇందులో ఏగుణలక్షణం లేని దేవుడైనా అబద్ధ దేవుడైనా అయివుండాలి లేక మాటలకు ఊహలకు మాత్రమే పరిమితమయిన దేవుడైనా అయివుండాలి.
చివరగా, సర్వశక్తిమంతుడు (Omnipotent), సర్వజ్ఙాని (Omniscient), మరియు సర్వవ్యాప్తి (Omnipresent) అన్నవి నిజదేవుని సహజ గుణలక్షణాలు (Natural Attributes) అన్నది మరువకూడదు. ఈ గుణలక్షణాలులేని దేవున్ని పరిచయం చేసే ఏధార్మిక మార్గమైనా అసత్యమార్గమని ఇట్టే గుర్తించవచ్చు.
అనంతుడైన దేవుడు సర్వవ్యాప్తిగా వుండటం తధ్యం, అది అనిర్వార్యం. అలా సర్వవ్యాప్తిగా వుండలేని దేవుడు పరిధులుగల దేవుడు గనుక అలాంటి దేవుడు అనంతుడు కాదు, మరిముఖ్యంగా నిజదేవుడు కానేకాదు. నిజదేవుడు సర్వవ్యాప్తిమంతుడై వున్నా ఆయన సృష్టిని తగలకుండా సృష్టితో ఎలాంటి అనుసంధానము లేకుండా వున్నవాడు. అందుకే సృష్టికర్త ‘నేను ఉన్నవాడను’ అనువాడనై వున్నాను అంటూ తన ప్రవక్తకు తన నామమును వెల్లడిపరిచాడు. నిజదేవుడు వ్యాపించని స్థలము విశ్వములో ఎక్కడా లేదు. ఉనికిలోకి వచ్చిన ఈ విశ్వమంతా ఆయనలో సృష్టించబడింది. ఆయనకు బయట లేక వేరుగా వుండే స్థలమంటూ ఏదీ లేదు. ఆయనలో ఆయననుబట్టి ఉనికిని కలిగివున్నా అది ఆయనలోని భాగం కాదు కానేరదు. స్వయంభౌమత్వం అన్నది సృష్టికర్తకు మాత్రమే చెందిన ప్రవృత్తి. అది సృష్టికర్తకు మరియు సృష్టికి మధ్యనున్న ఎప్పటికి తొలగని అగాధం!
సృష్టికర్త అయిన దేవుడు తాను ఆశించిన రీతిలో తాను నిర్ధారించిన కాలములో సృష్టికి తనను తాను ప్రత్యక్షపరచుకోగల శక్తిసామర్థ్యమున్నవాడు. తన సంపూర్ణ మహిమాప్రభావాలతో కాకుండా సృష్టి వీక్షించగల స్థాయిలో తన ప్రత్యక్షతను అనుగ్రహించటమన్నది కేవలం నిజదేవునికే సుసాధ్యం. కాని, ఊహలకు మాత్రమే పరిమితమైన అబద్ద దేవునికి ఇది అసాధ్యం!
నిజదేవున్ని గుర్తించి విశ్వసించటమన్నది సరియైన దిశలో వేసే మొదటి అడుగు.
“…ఓ ఇశ్రాయేలూ, వినుము; మన దేవుడైన ప్రభువు అద్వితీయ ప్రభువు.” (మార్కు.12:29)
“దేవుడొక్కడే అని నీవు నమ్ముచున్నావు. ఆలాగు నమ్ముట మంచిదే; దయ్యములును నమ్మి వణకుచున్నవి.” (యాకోబు.2:19)
[పరిశుద్ధుడు: పవిత్రత, పరిపూర్ణత, మరియు ప్రత్యేకతల సమ్మేళణము కలిగినవాడు;
నిత్యుడు: ఆది అంతము లేనివాడు;
అనంతుడు: అపరిమితుడు; హద్దులు/పరిధులు లేనివాడు;
అద్వితీయుడు: ద్వితీయములేనివాడు; తనకు వేరుగా సాటిగా పోటిగా ధీటుగా మరొకడు లేనివాడు;]
గమనిక: దేవుడు (الله/God) అని సంబోధిస్తున్నా ఒకవేళ అది నిజదేవున్ని గురించి కాకపోతే ఆ సంబోధన అబద్ద దేవునికేనన్నది విస్పష్టం. అబద్ద దేవుడు రెండు రకాలుగా వుండే అవకాశముంది:
(అ) సృష్టించబడినదేదైనా లేక ఎవరైనా దేవునిగా సంబోధించబడితే అది అబద్ద దేవుడుగా లెక్కించబడుతుంది/లెక్కించబడుతాడు.
(ఆ) లేనిదేవుడు అంటే కేవళము మనుషుల ఊహలకే మాత్రమే పరిమితమైన దేవుడు కూడా అబద్ద దేవుడుగానే లెక్కించబడుతాడు.